Weg van de wereld: gedachtenflarden uit de Auvergne

1. 
   

De dauwdruppels tekenden diamanten spinnenwebben af. Overal: tussen de takken van de oude eiken, tussen grashalmen, in hoogtes en laagtes. Niet enkel de klassieke, kantachtige webben sierden de frisse ochtend, ook horizontale exemplaren waren als spookachtige hangmatten met duizenden aanwezig in het landschap. Later las ik ergens dat die webben 'elfenzakdoekjes' genoemd worden. Schitterend mooi. Overal waar we keken zagen we enkel maar dat: nevel, en de schijnbaar verlaten spinnenwebben, de een na de ander, in een eindeloze opeenvolging van spookdraden.

’s Avonds hadden we de tijd niet om de TV te missen. We keken toe hoe de zon onderging en hoe de sterren boven onze hoofden verschenen. We luisterden naar geluiden waarvan we niet wisten waar ze vandaan kwamen of wie ze maakte. Was het een vos, die schreeuw in het donker? Een vogel? Een muis? We speculeerden erop los en gisten naar wat ze tegen elkaar zeiden. Behalve als de uil sprak. Als de uil sprak zwegen we in bewondering en luisterden betoverd, vurig wensend dat we hem zouden zien overvliegen.

2.

Meer weelde, meer zon, meer schoonheid. Alles is hier liefde.

Op een ochtend was ik bezig met de schoonmaak van de door dieren overgenomen living toen uit het niets – het is te zeggen: uit de duisternis van de schouw – een wezentje sprong. In de nanoseconde dat mijn brein enkel een plotse beweging waarnam, een fikse sprong in de richting van mijn gezicht, ontsnapte een schreeuw aan mijn lippen. In de nanoseconde erna registreerde ik dat het noch monster noch rat was, alsook dat het diertje niet op mij landde, maar op de muur naast de haard. Het was ontstellend mooi: als een mollige en koddige muis met een zorromaskertje aan en een dikke, pluizige staart. Opnieuw riep ik, dit keer opdat mijn liefje zou komen kijken naar dit wonderlijke, behendige klimmertje. Het kleine ding verstopte zich achter het wijnrek en waande zich daar wellicht onzichtbaar. Dat was het niet. Vanuit mijn ooghoek zag ik een tweede exemplaar even uit de schouw tevoorschijn schieten en zich snel weer verbergen. Alleen zijn staartje hing nog zichtbaar te bungelen onder de balk.

Terwijl we verrukt naar het pluizige bolletje achter het wijnrek keken sprak ik hem sussend toe. Zodra we bewogen schoot het beestje echter weer de muur op en de schouw in.

Toen ik later het internet raadpleegde kwam ik erachter dat onze huisgenootjes eikelmuisjes zijn. Bedreigd en beschermd in Vlaanderen. Schouwbewoners in de Auvergne.

3. 
   

Als, wanneer,

Op een dag

Dan zal ik.

Maar nu

Nog niet

Nu denk ik over

Later.

Dromen is goed.

Leven is beter.