.png)
'Wat eette gij dan, gras?!'
Ik ben er niet mee opgegroeid, die Vlaamse traditie om de BBQ boven te halen van zodra de eerste zonnestraaltjes zich laten zien. Mijn ouders hebben geen barbecue, nooit gehad, en bijgevolg was dat dus geen gewoonte in onze familie.
Toen ik elf was besloot ik ook nog eens dat ik vegetariër ging worden. ‘Toen ik elf was’, dat is dus lichtjaren geleden, in een tijd dat de meeste mensen nog nooit van vegetariërs hadden gehoord, laat staan er eentje op hun pad waren tegengekomen. Als er in mijn jonge jaren als eens een BBQ in mijn agenda stond (een zeldzaamheid, maar het kwam voor) was ik steevast veroordeeld tot het eten van brood met salade. Of, in het beste geval, een gortdroge veggieburger. Jummie.
Daarbovenop krijg je als vegetariër gratis en voor niks steevast de vraag van die ene nonkel (you know who I’m talking about!): ‘Wat eette gij dan, grás?!’. Gevolgd door een bulderlach van nonkel zelve. Lachen gieren brullen, jongens.
(Diezelfde nonkel is ook degene die declareert dat ‘vegetarisch eten niks voor hem is’ omdat hij één keer tofu heeft geproefd en het niet lekker was. Sja…)
Vroeger zou ik in stilte getandenknarst en geoogrold hebben – ‘Nee, geen gras, nonkel Gilbert, er bestaan meer dan genoeg lekkere alternatieven’. Maar nu, al die lichtjaren verder - en gelukkig zijn de meeste mensen dat soort hilarische commentaar al lang voorbij - zou ik mijn schouders kunnen ophalen. ‘Ja, gras.’
Allez, ’t is te zeggen, het gras zelf eet ik meestal niet op, maar het ‘onkruid’ (kunnen we daar alsjeblieft een nieuwe naam voor verzinnen, mensen?) dat er tussen staat, des te meer. Bij de barbecue bijvoorbeeld. Want ja, heden ten dage ben ik dus wél fan van grillen in de buitenlucht. En met de gevulde champignons, gemarineerde aubergine, kruidige groentenpakketjes en knapperige maïskolven kom ik al lang niks meer tekort! En... met een heerlijk, vers gemaakte wildekruidenboter natuurlijk.
Mijn Liefje, vroeger een notoir vleeseter en sinds hij mij kent enthousiast flexitariër, maar ook nog steeds een fervent barbecueër, zal geen BBQ voorbij laten gaan zonderdie specialiteit van mij. Een boter die iedere keer anders smaakt, afhankelijk van wat er op dat moment, op die plek, maar in overvloed te vinden is. Een boter die jij ook kan maken, en waar je gegarandeerd mee zal scoren!
Recept:
100 g (gezouten) roomboter (of uiteraard meer of minder afhankelijk van hoeveel mensen je verwacht)
1 klein teentje look
Een flinke handvol verse wilde kruiden
Bereiding:
- Laat de boter op kamertemperatuur komen.
- Pers het teentje look of snij het zo fijn mogelijk. Meng het onder de zachte boter.
- Pluk vers groensel. Kijk altijd naar wat er op dat moment groeit en bloeit en pluk altijd datgene waarvan er genoeg is (niet enkel voor jou maar ook voor bijtjes en andere kriebelbeestjes). Pluk alleen planten die je met 100% zekerheid kan identificeren en waarvan je absoluut zeker weet dat ze eetbaar zijn! Mix en experimenteer, beperk je niet tot één smaak. Absolute aanraders: look-zonder-look (als je er genoeg van hebt kan je eventueel zelfs het teentje look weglaten), zevenblad, Canadese fijnstraal, veldkers en aanverwanten, hondsdraf, duizendblad,… Je kan ook zorgen voor een kleurrijke toets door bijvoorbeeld wat rozenblaadjes of lintbloemetjes van paardenbloem toe te voegen, of een nootachtige toets door de bloemetjes van de wikke,… Mijn secret ingredient is (ssshhhht, niet doorvertellen!) citroenmelisse. Dat zorgt voor een verfrissend, citrusachtig accentje. Love. It.
Uiteraard kan je ook 'gewone' tuinkruiden onder je boter mengen.
- Was en spoel het wilde groen grondig en snij het heel fijn. Meng onder de zachte boter.
- Voeg naar smaak zout en eventueel wat peper toe.
- Laat de boter eventueel weer een beetje terug opstijven in de koelkast. Klaar! Heerlijk op een vers Turks of Frans broodje.
Want wildplukrecepten moeten niet per se moeilijk zijn. Geniet van je volgende BBQ!