.png)
Word jij ook zo moe van al dat moeten?
Er is een verschil tussen 'moeten' en 'moeten'.
De ene is er een die wordt opgelegd van buitenaf. Ze zit in je hoofd. Deze 'moeten' is heel nauw verwant met 'niet mogen'. Je moet iets opbouwen voor later (je mag niet blijven jobhoppen, woninghoppen of wat-dan-ook-hoppen). Je moet presteren (je mag niet falen). Je moet beheerst zijn (je mag niet te koop lopen met je emoties). Je moet in de pas lopen (je mag niet dansen op straat).
De andere 'moeten' is van een heel andere orde. Die komt van binnenuit, uit je hart. Deze 'moeten' is veel nauwer verwant met 'mogen'. Het gaat over het volgen van je roeping. Iets doen wat je nu eenmaal moet doen, omdat je niet anders kan. Omdat het nu eenmaal is wie je bent. Iets waar je keer op keer naar terugkeert. Als je deze 'moeten' volgt, dan mag je ook heel veel. Je mag jezelf zijn. Je mag je eigen ding doen. Je mag op onderzoek uitgaan. Gek doen. Opnieuw beginnen. Ja, zelfs dansen op straat.
De laatste tijd sloop die eerste 'moeten' er bij mij steeds meer in. Ik moest nog mails beantwoorden. Ik moest die en die contacteren. Ik moest mijn website nog aanpassen. Ik moest nog x aantal posts voor sociale media maken. Ik moest nog zus en zo webinar volgen. De to do-lijst werd steeds langer, het werkplezier verschoof iedere dag ongemerkt een beetje meer naar de achtergrond. Ik ging leven vanuit mijn hoofd, mijn hart bleef ergens op de achtergrond bungelen. Vermoeidheid kleefde als spinrag achter mijn ogen.
Nochtans is dat precies wat The Wild Life uitdraagt: leven vanuit je natuur. Met goesting. Ruimte geven aan je wilde zelf. Minder moeten en meer mogen. Spelen. Lachen.
Maar ook ik ben maar een mens, en dus was ik in dezelfde val getrapt waar ik anderen voor waarschuw. Plots zat ik mee in de ratrace. Dat strookt niet met wie en wat ik ben en dus werd gelukkig al snel duidelijk dat er iets scheef zat.
Zucht. Pauzeknop. En nu?
Later deze maand heb ik een weekje vakantie ingepland. Dan ben ik er even niet voor de wereld. Dan ga ik uit mijn hoofd om lekker buiten te spelen. Maar een weekje vakantie is natuurlijk geen structurele oplossing. Wat wel?
Elke dag aftoetsen.
Bewust leven. Het verschil zien tussen hoofd en hart.
Niet doen alsof ik geen druk voel vanuit de maatschappij, want die voel ik wel degelijk. Maar erkennen dat dat zo is en vervolgens tóch vanuit mijn hart proberen leven.
Tijd maken voor creativiteit, voor de dingen die ik écht graag doe, waar mijn bloed van gaat stromen.
Dat betekent ook: minder op sociale media zitten. Dat kost me energie en het levert niks op. Áls ik iets deel zal het zijn omdat ik dat wil, niet omdat iedere business coach zegt dat het moet.
Aanvaarden dat mijn website misschien niet altijd helemaal up-to-date zal zijn (en hopen dat de bezoekers mij die imperfecties zullen vergeven).
Een aanbod in de wereld zetten vanuit mijn wildste zelf, ook al vind ik dat doodeng.
Ik wil ondernemen zien als een plezier en een voorrecht, niet als een to do-lijst die moet worden afgevinkt.
En jij? Leef jij vanuit je hoofd of je hart? Vanuit moeten of moeten? Waar beleef jij het meest plezier aan, en wanneer heb je dat voor het laatst gedaan? Ik zou zeggen: maak er tijd voor. Zoek die verbinding op met je eigen natuur. En vooral: geniet ervan.